Ως τελειόφοιτη φοιτήτρια σε επαρχιακό μικρό πανεπιστήμιο, έχοντας όμως και την εμπειρία μεγάλου, δημόσιου πανεπιστημίου της Ευρώπης (της Ισπανίας συγκεκριμένα), συμφωνώ ακράδαντα ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στην ισχύουσα κατάσταση. Οι αλλαγές αυτές όμως πρέπει να είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Πιο συγκεκριμένα, οι αλλαγές πρέπει να οδηγήσουν στην βελτίωση του επιπέδου των σπουδών και στην ισχυροποίηση των πτυχίων μας ώστε να αντέχουν τον διεθνή συναγωνισμό-ανταγωνισμό. Αυτό σημαίνει άξιοι καθηγητές, καλός εξοπλισμός σε υλικοτεχνικά μέσα, κτίρια και αίθουσες που αξίζουν να ονομάζονται πανεπιστήμια, κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Όμως, βελτίωση του επιπέδου των σπουδών σε επιστημονικό επίπεδο μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την δημόσια και δωρεάν παιδεία. Άρα ενίσχυση των χρηματοδοτήσεων πανεπιστημίων και
ΤΕΙ από το κράτος, το οποίο υποχρεούται βάση του συντάγματός μας, και μόνο αυτό, όχι οι δήμοι ή οι περιφέρειες, να παρέχει σε όλους τους Έλληνες πολίτες, δημόσια και δωρεάν παιδεία. Άρα, στην προκειμένη περίπτωση καλά κάνουν όλοι οι εκλεγμένοι πρυτάνεις της χώρας, να μην δέχονται διάλογο πάνω σε μια βάση που θα καταστρατηγήσει το σύνταγμά μας και θα απαλλάξει το κράτος από την χρηματοδότηση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο σύνολό της. Μελετήστε το κείμενο διαβούλευσης και θα καταλάβετε. Σκοπεύουν όχι μόνο να μην αυξήσουν την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων αλλά την μείωσή της και οδήγηση ευρέσεως χρηματοδοτήσεων από άλλους πόρους, επιχειρήσεις για παράδειγμα ή ίσως και καταβολή διδάκτρων στο μέλλον. Από φέτος μάλιστα σε όλα τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας η χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 30 τοις εκατό. Αυτό σημαίνει ότι πολλά από τα δεκάδες πανεπιστήμια και ΤΕΙ ήδη φυτοζωούν και πολύ σύντομα θα αναγκαστούν σε κλείσιμο ή συγχωνεύσεις. Το πανεπιστήμιο όπου φοιτώ είναι το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (ΠΔΜ) και αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Θα αναφερθώ λίγο επισταμένως σε αυτό γιατί κάποιοι θέλουν να μας χρησιμοποιήσουν σαν πειραματόζωα για επερχόμενες σαρωτικές αλλαγές μεγάλης κλίμακας σε όλη την τριτοβάθμια παιδεία της χώρας. Καταρχήν, το πανεπιστήμιο δεν έχει δικά του κτίρια και αναγκάζεται να πληρώνει πολύ ακριβά ενοίκια που μάλιστα δεν αξίζουν τα λεφτά τους. Η σχολή μου είναι μία από τα δύο πολυτεχνικά τμήματα του πανεπιστημίου και έχει όλα τα θετικά και τα αρνητικά που έχει ένα μικρό τμήμα, όπου οι καθηγητές σε γνωρίζουν με το μικρό σου όνομα. Λόγω της πλέον δυσχερούς οικονομικής κατάστασης, το πανεπιστήμιο είναι σε δεινή θέση. Εμείς βεβαίως σαν φοιτητές δεν ευθυνόμαστε για καμία οικονομική κρίση και ούτε για το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις αρέσκονται τόσα χρόνια να «φυτεύουν» πανεπιστήμια σε κάθε πόλη, και ΤΕΙ σε κάθε χωριό, χρησιμοποιώντας τους φοιτητές και τους σπουδαστές ως μοχλό (και ως τον μόνο μοχλό) οικονομικής ανάπτυξης της περιφέρειας. Να τονίσω ότι οι δύο πολυτεχνικές σχολές του ΠΔΜ είναι της τάξης των 16 και 18 χιλιάδων μορίων, δηλαδή οι συνάδελφοί μου και εγώ τις ξεχωρίσαμε και τις διαλέξαμε για το γνωστικό τους αντικείμενο, και παρά τα όποια προβλήματα, πήραμε την απαραίτητη γνώση και μάλιστα με επιτυχία αφού πολλοί από μας έχουμε γίνει δεκτοί και έχουμε επιτύχει σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Ελλάδος και όλου του κόσμου. Τώρα λοιπόν, το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει την συνέχεια της καλής πορείας των σχολών μας και να διασφαλίσει το υψηλό επιστημονικό επίπεδο των σπουδών μας. Αν οι συγχωνεύσεις σχολών είναι αναπόφευκτες πρέπει τουλάχιστον οπωσδήποτε να γίνουν μεταξύ όμοιων σχολών, πχ. πολυτεχνικές με πολυτεχνικές, πανεπιστημιακές με πανεπιστημιακές, ΤΕΙ με ΤΕΙ. Όμως στην περίπτωσή μας (και σε άλλες πολλές περιπτώσεις ανά την Ελλάδα που είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν) είναι πιο συμφέρον για κάποιους να συγχωνεύσουν το μικρό ΠΔΜ με το τεράστιο ΤΕΙ της Δυτικής Μακεδονίας, ώστε να μην χάσουν από την περιοχή τους φοιτητές του πανεπιστημίου που κινδυνεύει με κλείσιμο.
Όσον αφορά το ΤΕΙ ΔΜ αποτελείται από σχολές που στην πλειοψηφία τους οι σπουδαστές πέρασαν με βαθμούς πολύ χαμηλούς, κάτω από τη βάση, και μάλιστα σε κάποιες από αυτές η βάση ήταν φέτος 900 και κάτι μόρια, δηλαδή οι μαθητές που πέρασαν εκεί έγραψαν μέσο όρο στις Πανελλήνιες κάτω από 1 στα 20 (!!!). Μέχρι πέρυσι ωστόσο και όσο καιρό είχε διατηρηθεί ως κατώτατη βάση για τις σχολές το 10 (ή λίγο παρακάτω), το ΤΕΙ ΔΜ είχε τεράστιες απώλειες από σπουδαστές. Δηλαδή, οι υποψήφιοι φοιτητές δεν προτίμησαν το ΤΕΙ ΔΜ για τις σπουδές τους αφού συσσωρευμένες γύρω από τη βάση του 10 ήταν εκατοντάδες σχολές πιο κοντά στις μεγάλες πόλεις. Άρα σε μελλοντική επανατοποθέτηση κατώτατης βάσης στις σχολές το ΤΕΙ ΔΜ θα ξανα-μισοαδειάσει.
Ενώ αυτή είναι η κατάσταση στην περιοχή, ο διορισμένος από το υπουργείο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής, προτείνει να συγχωνευθεί το πανεπιστήμιό μας και δη οι πολυτεχνικές μας σχολές με το ΤΕΙ ΔΜ. Οι φοιτητές των δύο πολυτεχνικών τμημάτων καθώς και όλοι οι καθηγητές μας αντιδρούμε σε αυτό το δυσοίωνο σενάριο, αφού αν ενωθούν οι δύο πολυτεχνικές μας σχολές με τις δεκάδες σχολές των ΤΕΙ, το επίπεδο των σπουδών μας δεν θα αντέξει να διατηρηθεί υψηλό. Αν ενδιαφέρεται κάποιος για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ να μπει στο http://news-uowm.blogspot.com .
Αν η κυβέρνηση θέλει να κάνει αλλαγές στην παιδεία να τις κάνει προς το καλύτερο, παρατηρώντας και εφαρμόζοντας τα θετικά των ευρωπαϊκών και διεθνών πανεπιστημίων και αποφεύγοντας τα αρνητικά. Θα σας αναφέρω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα. Είχα την τύχη να φοιτήσω στο δημόσιο Πολυτεχνείο της Καταλωνίας (UPC) στην Βαρκελώνη για 9 μήνες μέσω υποτροφίας Erasmus. Φανταστικά campus, το επίπεδο των καθηγητών πολύ υψηλό, πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια. Όμως στην Ισπανία ήδη ισχύει η συνθήκη της Bologna. Η αντίστοιχη 5 ετής σχολή των Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στο UPC ήταν 3 ετής (bachelor). Όποιος φοιτητής ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του πάνω από τα 3 χρόνια έπρεπε να πληρώνει δίδακτρα (master). Μου έκανε εντύπωση ότι όλοι οι φοιτητές του master όπου και εντάχτηκα (αφού πήγα ενώ βρισκόμουν στο 4 έτος της σχολής μου) ήταν όλοι εργαζόμενοι, αφού δεν θα είχαν αλλιώς την δυνατότητα να πληρώσουν τα καθόλου αξιοκαταφρόνητα δίδακτρα. Και προσοχή! Εμείς τα 3 πρώτα χρόνια (και γενικά σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια) κάνουμε σχεδόν εξολοκλήρου μαθηματικά και φυσικές ώστε να αποκτήσουμε ισχυρό επιστημονικό υπόβαθρο και τα επόμενα δύο χρόνια κάνουμε πιο ειδικά μαθήματα που όμως καλύπτουν έναν πολύ ευρύ τομέα. Εννοείται ότι στα 3-χρονα bachelor δεν διδάσκουν ούτε τα μισά από αυτά τα βασικά μαθήματα κορμού που σου επιτρέπουν να γίνεις επιστήμονας, αφού πρέπει να χωρέσουν εξειδικευμένα μαθήματα για να μπορούν οι απόφοιτοι να βρουν μια δουλειά.
Επίσης, οι φοιτητές δεν δικαιούνταν δωρεάν σίτιση, όπως γίνεται σε όλα σχεδόν τα ελληνικά πανεπιστήμια, ούτε και δωρεάν συγγράμματα. Δεν ξέρω αν θυμάστε πώς είναι να είσαι φοιτητής, πάντως τυχαίνει πολύ συχνά να ξεμένεις από λεφτά. Σοκαρίστηκα λοιπόν, όταν είδα φοιτητές στο εστιατόριο που ήταν μέσα στο campus να περιμένουν να τελειώσουμε το φαί μας και να έρθουν να μας ζητήσουν τα αποφάγια, αφού δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν το φαγητό. Τουλάχιστον στο φτωχό ΠΔΜ τρώμε δωρεάν – μέχρι και φέτος, για του χρόνου δεν ξέρω.
Αδαμαντία Στάμου,
Μηχανικός Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου