Ιδεες απο αυτονομους φοιτητες

Η χρησιμότητα των καταλήψεων

Θέλουμε να πούμε λίγα πράγματα και για τις καταλήψεις καθώς αρκετοί και αρκετές αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο σημαντικό να γίνεται κατάληψη της σχολής.

Η κατάληψη της σχολής είναι ένας τρόπος να δώσουμε χρόνο και χώρο στον εαυτό μας.

Σε πρώτη προσέγγιση χώρο και χρόνο για να οργανώσουμε την αντίσταση στο υπάρχον καθώς και να του ασκήσουμε πίεση δημιουργώντας ένα πραγματικό υλικό κόστος για το ίδιο, αλλά και να  κάνουμε εμφανή προς τα έξω στην κοινωνία την αντίδρασή μας. Η κατάληψη είναι ιστορικά στη ελλάδα αλλά και αλλού ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα πάλης του φοιτητικού κινήματος (και όχι μόνο αυτού).

Κυρίως όμως χώρο και χρόνο για να υπάρξει ο κόσμος μας: για να συναντηθούμε, να συζητήσουμε, να επανεφεύρουμε την επικοινωνία, την αλληλεγγύη, το μοίρασμα.

Όταν η σχολή λειτουργεί κανονικά, όταν το σύστημα λειτουργεί κανονικά το τρέξιμο είναι συνεχές και δεν έχουμε χρόνο. Ούτε και χώρο έχουμε, αφού οι χώροι που υπάρχουν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη μεταφορά διαχωρισμένης γνώσης και την αναπαραγωγή αλλοτριωμένων σχέσεων.

Καταλαμβάνοντας τις σχολές σταματάμε την κανονική λειτουργία και μας δίνουμε χώρο και χρόνο για να πειραματιστούμε και να δημιουργήσουμε σχέσεις κοινότητας - σχέσεις ανθρώπινες - σχέσεις από αυτές που ο κόσμος του εμπορεύματος, της αποξένωσης και του ανταγωνισμού δεν αφήνει να υπάρξουν.

Και αν η πραγματικότητα των έρημων κατειλημμένων σχολών διαφέρει από όσα γράφουμε, αυτό δε συμβαίνει γιατί έχουμε κατάληψη, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε μάθει να το κάνουμε. Μας έχουν διδάξει να είμαστε μια ζωή παθητικοί θεατές. Παθητικοί θεατές ακόμη και της ίδιας μας της ζωής. Είναι αναγκαίο να μάθουμε τους εαυτούς μας να παίρνουν πρωτοβουλίες, να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Δε χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός για να πράξει. Οι κατειλημμένες σχολές θέλουμε να γίνουν χώροι πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ απλών καθημερινών ανθρώπων. Όχι μεταξύ ειδικών κάθε είδους, αλλά μεταξύ ανθρώπων που μπορούν να κάνουν λάθη. Θέλουμε ο καθένας και η καθεμιά να έρθει να μοιραστεί ό,τι θέλει να μοιραστεί, χωρίς φόβο ή ντροπή.

Κάθε μοίρασμα είναι θεμιτό. Από μια συζήτηση σχετικά με την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, μέχρι ένα αντιμάθημα φυσικής. Από την παρουσίαση ενός βιβλίου που διάβασε κάποιος/α και του/της άρεσε, μέχρι το να φέρεις ένα ρολό χαρτόνι και μπογιές και να βάψει ο καθένας ότι θέλει. Από το να παίξουμε κρυφτό μες τη σχολή, μέχρι μια συζήτηση για τα σεξουαλικά πρότυπα που επιβάλλει το θέαμα. Από την οργάνωση για να κατέβουμε σε μια πορεία ή να κολλήσουμε μια αφίσα, μέχρι το βάψιμο των τοίχων της σχολής στα χρώματα που μας αρέσουν. Από τη συλλογική αυτομόρφωση, μέχρι το από κοινού σκούπισμα - καθάρισμα. Από το να λέμε ανέκδοτα και να οργανώνουμε ένα γλέντι, μέχρι το να επανοικειοποιηθούμε τον εργαστηριακό εξοπλισμό για να κάνουμε δικά μας πειράματα. Από το να ερωτευτούμε μέχρι να μοιραστούμε τους φόβους μας.

Το ξαναλέμε. Είναι στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς μας να κάνουμε την κατάληψη ζωντανή. Το θέμα είναι θέλουμε;

αυτονομοι φοιτητες